De Kunst Om Trots Te Zijn

Soms lijkt het alsof we leven in een wereld waarin alles moet. We moeten een opleiding volgen, we moeten een succesvolle baan vinden en we moeten ons werk goed én snel uitvoeren. En dit alles willen we het liefst zo jong mogelijk bereiken. Natuurlijk is dit ook een goed vooruitzicht, maar deze denkwijze zorgt er ook voor dat ik alles zo perfect mogelijk wil doen. Ja, ik ben best streng voor mezelf. De laatste dagen heb ik mezelf al meerdere keren afgevraagd: waarom voelen we toch allemaal die druk om alsmaar een perfect leven te leiden? En wat nou als het leven niet helemaal loopt zoals je het voor ogen hebt? Vergeten we onszelf ook niet een keer te belonen voor wat we allemaal wél kunnen?

Vergeet niet om trots te zijn

Ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik de focus te veel leg op wat ik nog niet bereikt heb, in plaats van de dingen die ik wél al voor elkaar heb gekregen. Zo heb ik bijvoorbeeld nog geen eigen auto, geen eigen huisje en geen dik betaalde baan. Máár, op mijn twintigste heb ik toch mooi mijn rijbewijs binnen, zijn mijn artikelen al een aantal keer gepubliceerd, heb ik mijn stage bij The Walt Disney Company met een 8 afgesloten en zit ik in het laatste jaar van mijn studie. Tja, als je het zo stelt... Het is zo makkelijk, denken aan wat je allemaal nog niet hebt, terwijl je jezelf op deze manier onwijs opzij zet. Want kijk eens wat je wél al hebt gedaan. Vergeet dus niet, tussen alle deadlines en het rennen door, even trots te zijn op jezelf.

Geniet

Probeer het leven niet altijd te serieus nemen, genieten is ook belangrijk! Neem dat ene stukje taart waar je al zo lang naar aan het loeren bent, koop dat leuke shirtje en neem die welverdiende pauze. Want je hebt het verdiend!

Waar kan jij onwijs trots op zijn?

Mijn Parachutesprong: Suizend door de Lucht

Nog nooit ben ik met zoveel snelheid en met zo'n grote hoeveelheid adrenaline in mijn aderen mijn volgende levensjaar ingedoken.

"Het is een fantastische ervaring, een beter cadeau voor je achttiende verjaardag bestaat er niet." Ik weet nog precies hoe enthousiast mijn vader het idee opperde: een parachutesprong maken. Natuurlijk ontzettend gaaf, maar het deed mijn haren tegelijkertijd ook recht overeind doen staan van angst. "Van hoeveel kilometer hoogte zal ik dan naar beneden springen?" had ik hem voorzichtig gevraagd, deels bang voor het antwoord. "Dat zal ongeveer 3,8 kilometer hoog zijn, schat." Juist ja, fantastisch. Maar aan zijn kennis twijfelde ik geen seconde. Mijn vader heeft namelijk jaren ervaring met parachute springen. Tientallen keren heeft hij zich vrijwillig naar beneden laten vallen en zijn lot aan de krachten van de natuur overgelaten. Tot de dag dat zijn parachute in elkaar klapte op 10 meter hoogte. De dag dat de krachten niet aan zijn kant stonden. Door een onverwachte wisseling van de wind was zijn parachute ingeklapt, waardoor hij meters loodrecht naar beneden viel. Hij belandde op zijn rug en brak een ruggenwervel. Hoewel hij door dit ongeluk geen sprongen meer maakt, heeft het zijn liefde voor parachutespringen niet beïnvloed. Integendeel zelfs, hij moedigt mij nu aan om zelf uit het vliegtuig te stappen.

Een grote stap

Ik heb mijn vaders onuitputtelijke bron van avontuurlijkheid altijd gezien als een inspiratie. En op een dag dacht ik: ja waarom ook niet, let's do it! En dus zo gezegd, zo gedaan. Op een woensdag reed ik samen met mijn vader, mijn opa en mijn vriend naar het Skydive Centrum in Rotterdam waar ik om klokslag 13:00 uit het vliegtuig zou springen.

Van tevoren kreeg ik een korte cursus waarin ik leerde welke houding ik tijdens het springen zou moeten aannemen. Daarna was het tijd om mijn instructeur te ontmoeten, die de gehele sprong aan mij vast zou zitten. Een aardige man, die mij meteen geruststelde. Want ja, de zenuwen begonnen toch wel op te spelen. Al helemaal toen het vliegtuig landde waar ik samen met vijf andere springers in moest stappen.

Voeten in de lucht

En toen was het alweer tijd om het vliegtuig te betreden. Ik als kat-uit-de-boom-kijkend-persoon wachtte als laatst met instappen. Iets wat achteraf een grote fout van me bleek te zijn, want wie als laatst instapt... springt als eerst! Leuk, had ik weer.

Met mijn benen bungelend over de rand van het vliegtuig, voelde ik hoe het voertuig begon op te stijgen. De deur van het vliegtuig bleef tijdens de gehele rit ook gewoon open. Binnen een paar seconden kreeg ik een prachtig uitzicht te zien van Rotterdam. Dit terwijl ik de krachtige wind langs mijn voeten voelde blazen. Huizen werden steeds kleiner en kleiner en mensen veranderden in zwarte stipjes, totdat er niets anders te zien was dan een wit wolkenbed. Ik was zo onder de indruk van het mooie uitzicht dat ik niet doorhad dat mijn instructeur tegen me begon te praten. Of nouja, eerder schreeuwen. Ik schrok wakker uit mijn trans en keek hem aan. "Het is tijd, klaarzitten!" Ik volgde zijn instructie op en voelde de ogen van iedereen branden in mijn rug. Waarom moest ik ook alweer per se als eerste?

Een prachtige illusie

In de houding zoals mij was aangeleerd boog ik naar voren en binnen een kwart van een seconde had ik het vliegtuig verlaten. Ik suisde door de lucht en dook in het bed van zachte wolken. Althans, dit leek zacht, maar het enige wat je voelt is nattigheid. Een prachtige illusie als je het mij vraagt. Tijd om na te denken was er niet, het enige wat ik zag was het wolkendek en het prachtige uitzicht van Rotterdam.

Na een loodrechte val van een minuut trok mijn instructeur aan de parachute, die meteen uitklapte. We zoefden boven het centrum van Rotterdam en mijn mond viel open van verbazing. Zo had ik Rotterdam nog nooit gezien! Ik voelde de adrenaline door mijn aderen gieren en met een brede lach op mijn gezicht keek ik om mij heen. Plotseling wees mijn instructeur omhoog en ik volgde zijn vinger. Boven mij zag ik de rest van de springers één voor één verschijnen in de lucht. Een prachtig gezicht.

Trots

Na vijf minuten rondcirkelen naderden we een groot weiland waar we moesten landen. Terwijl we steeds dichterbij de grond kwamen, zag ik mijn vader, mijn opa en mijn vriend staan zwaaien. Mijn opa druk in de weer met zijn fotocamera en mijn vader met een trots gezicht. Langzaam en soepel landden we op het weiland en terwijl ik mijn vader probeerde uit te leggen hoe ik het vond, besefte ik één ding. Dit zou ik zo weer doen.

New York: The City That Never Sleeps

Vorige zomer bracht ik samen met mijn vriend en zijn familie een bezoekje aan dé stad van de wereld: New York. Dit is mijn ervaring van de stad vol glitter & glamour.

New York: het is een stad die ik in eerste instantie alleen kende van de serie Gossip Girl. Als kind heb ik nooit echt verre reizen gemaakt. Mijn meest verre reis was naar de Canarische Eilanden, samen met mijn familie. Maar New York, nee dat bleef echter altijd bij een droom. Totdat ik de kans kreeg om met mijn vriend en zijn familie de kans kreeg om een bezoekje te brengen aan deze wereldstad. Een fantastische ervaring!

Na uren in het vliegtuig doorgebracht te hebben, kwamen we eindelijk aan op het Amerikaanse vliegveld. Meteen toen ik aankwam merkte ik het al, deze stad is vrijwel nooit rustig. Vandaar dat het de stad heet die nooit slaapt.

NYC Citypass

In de week die volgde hebben we vrijwel alle bezienswaardigheden gezien die de stad te bieden heeft. Van The Empire State Building tot Staten Island, we zijn er geweest! Enorm indrukwekkend, want veel plekken heb ik talloze keren voorbij zien komen in televisie series en films, maar nog nooit met eigen ogen. Al deze plekken hebben we kunnen zien met behulp van de NYC Citypass; een pasje waarmee je door eenmalig een bedrag te betalen voor vier dagen alle bezienswaardigheden kan bezoeken die New York te bieden heeft. Ik zeg, een fantastische aankoop! Met behulp van de Hopp On Hopp Off bus hebben we een heel stuk van de stad kunnen bewonderen. Ook zijn we uitgestapt bij het natuurmuseum, de plek waar de film Night At The Museum is opgenomen. Allemaal met behulp van dat kleine pasje!

Burlesque To Broadway

Als klap op de vuurpijl hebben we aan het eind van de week de Broadway musical Burlesque To Broadway bezocht. Enorm indrukwekkend. Alleen de charme van Times Square blies ons al omver. En dan de musical: glitter, glamour en zang- en danstalent. Ik ben echt van mening dat een bezoekje aan Broadway ons bezoek compleet heeft gemaakt.